Tag Archive for: huldufólkskirkja

Botnadaldur

Í Botnadal í Grafningshreppi er skilti. Á því má lesa eftirfarandi:

Huldufólkskirkja í Botnadal.

Hafsteinn Björnsson

Hafsteinn Björnsson (1914–1977).

Hamrabeltið hér fyrir ofan virðist ekki merkilegt við fyrstu sýn og af því fara raunar ekki miklar sagnir. Hafsteinn Björnsson, miðill, hefur lýst því sem fyrir hann bar á þessum stað árið 1938. Hann dvaldist á Nesjum í Grafningi um tveggja ára skeið og varð oft var við huldufólk, kindur þess og hesta. Undir lok dvalarinnar var hann orðinn vel kunnugur huldufólksbygðinni og vissi upp á hár hver bjó í hvaða steini og kletti.

Sagan héðan úr Botnadal hljóðar svo:
„Ég var staddur í brekkunni norðvestan megin í dalnum. Furðaði mig stórlega á því, sem mér nú bar fyrir augu. Stór hóll, sem ég hugði að ætti að vera þarna gegnt mér hinum megin í dalnum, var allt í einu horfinn. Í stað hans blasti við mér fögur kirkja. Stóð kirkjan opin og sá ég inn að altarinu. Þar á loguðu ljós og yfir því var fögur altaristafla. Litur kirkjunnar að innanvar ljósblár. Sá ég nú að fólk dreif að úr öllum áttum. Sumir komu ríðandi, aðrir fótgangandi. Þetta fólk var á öllum aldri, allt frá smábörnum á fyrsta ári upp í hrörleg gamalmenni, sem rétt eigruðu áfram.

Botnadalur

Botnadalur – kort á skiltinu.

Búningur fólkisns var harla sundurleitur. Var sumt fremur fátæklega til fara, en margir voru þarna í glitklæðum og var búningur sumra kvennanna mjög skrautlegur. Presturinn var háaldraður, stór vexti og virðulegur með hvítt alskegg, sem féll niður á bringu. Hann kom frá bæ, sem var skammt frá kirkjunni, kom hempuklæddur út úr bænum og gekk þannig til kirkjunnar.“
Hafsteinn fylgdist með athöfninni, sem var greinilega skírn tveggja barna. Sýnin tók þó brátt enda:
„En allt í einu var stórri hendi brugðið fyrir auglit mér og henni veifað fram og aftur. Fékk ég þá glýju í augun og fann til hræðslu. Ég reyndi samt að láta eins og ekkert væri. Og í gegnum þessa stóru hönd sem stöðugt tifaði fyrir andlitinu á mér sá ég eins og í móðu huldufólkskirkjuna og fólkið, sem nú var að ganga út, þar til er allt rann saman við umhverfið. Höndin, sem brugðið var fyrir augu mér, hvarf og sýnin var horfin. Eftir stóð venjulegur hóll, þar sem kirkjan hafði áður staðið.“
Árið áður en þetta gerðist hafði Hafsteinn séð skrautbúið fólk koma gangandi yfir ísi lagt Þingvallavatn og stefna á Botnadal. Eftir að hann varð vitni að skírninni taldi hann víst að það hefði verið á leið til messu í huldufólkskirkjunni.“

Botnadalur

Botnadalur – huldufólkskirkjan t.v.

Helghóll

Innan lögsagnarumdæmis Grindavíkur eru fjölmörg örnefni er minna á álfatrú og huldufólkssögur. Eftirminnileg dæmi er álfhóllinn á vinnsluplani „Risikó“ (Þorbjörn) ofan við Svíragarð, sem fékk að halda sér þrátt fyrir þörfina á athafnarými við vinnslustöðina. Segja má því með sanni að hóllinn sá sé virðingarverð afstaða hlutaðeigandi til slíkra minja.
SkipsstígurEnn einn huldufólkshóllinn í Grindavíkurlandi er Helghóll. Fáir Grindvíkingar vita hvar hann er að finna, enda eðlilegt. Hóllinn hefur verið afgirtur frá bæjarbúum og flestum öðrum í u.þ.b. 60 ár þrátt fyrir að hann er ekki nema í rúmlega örskotsfæri frá höfuðbýlinu Járngerðarstöðum.
Í örnefnalýsingu Járngerðastaða segir m.a.: „Upp af Silfru voru Eldvörpin, en þau eru nú horfin því herinn sléttaði þau út. Vestur af þeim er Eldborg. Þar upp af er graslendi sem nefnt er Lágafellsheiði. Um hana lá vegurinn til Keflavíkur [Skipsstígur]. Þar vestur af er Bjarnafangi (S.T.) eða Bjarnafles. Þetta er klöpp rétt vestur eða norðvestur af Eldborg. Hjá henni er Litliblettur. Þá er Stóriblettur og Langhóll vestur af Eldvörpum.“
Þegar hér er komið er rétt að geta þess að örnefnalýsingin miðast fyrst og fremst við tvennt; annars vegar heimabæina á Járngerðarstöðum og hins vegar hina fornu þjóðleið til Njarðvíkur, Skipsstíginn. Stígurinn sá liggur upp frá Járngerðarstaða-bæjunum svo til í beina línu upp með vestanverðu Lágafelli. 

Byrgi

Meginhluti leiðarinnar þarna er innan mannheldrar girðingar loftskeytastöðvar sem verður hefur þar í alllangan tíma, svo langan að fæstir hafa farið þar um fótgangandi í næstum einn mannsaldur (sjá þó meira HÉR).
Þegar FERLIR leitaði eftir því við starfsmenn Kögunar, sem rekur fjarskiptastöðina nú, að fá að skoða svæðið á ný m.t.t. örnefnalýsingarinnar, var leyfi til þess góðfúslega veitt. Hafa ber í huga að á svæðinu er mörg viðkvæm svæði og beinlínis hættuleg. Það er því full ástæða til að virða allar takmarkanir, sem gilda um aðgang að því.

Helghóll

Helghóll.

Þegar inn fyrir girðinuna var komið var örnefnalýsingin dregin upp að nýju: „Norður af Eldvörpum er grashóll sem heitir Helguhóll og kringum hann eru grasivaxnar lágar, Helghólslág (S.T.) eða Helghólslautir. Hóllinn sjálfur er toppmyndaður, þar var sagt að hefði verið huldufólkskirkja. Upp af Helghól er Lágafell.“ Auk þess segir: „Austan við gamla veginn ofan túns skammt frá Silfru er Garðhúsahraun. Þar er nú mikið af trönum. Hraunkriki inn í Garðhúsahraunið austanvert heitir Leynir. Þá er Strókabyrgjahraun [þar sem grunnskólinn er núna]  þar sem er t.d. hús Guðsteins Einarssonar. Þar upp af er Svartikrókur vestan við hraunið en Kúadalur í hrauninu þar sem vegurinn liggur.
Eldvarpahraun tekur við vestan við Kúadal. Lágafellsheiði heitir Skipsstígureinkum austur af gamla Keflavíkurveginum en þegar komið er upp fyrir Lágall heitir vegurinn Skipsstígur, sem áður er nefnt. Norður af Lágafelli er svo Skipsstígshraun.“
Við skoðun á vettvangi var Helghóll augljós; toppmyndaður gróinn hóll neðan við Lágafell. Að vísu er hóllinn gróinn mót vestri og suðvestri, þ.e. þegar horft er á hann frá Skipsstígnum, en annars er hann klettóttur mót suðri og suðaustri og sendinn mót norðri. Beggja vegna eru hinar grónu lágar, sem fyrr er lýst. Gæs hafði komið sér vel fyrir undir hólnum og verpt í lágina, á öruggum stað – innan girðingar. Á hólnum hefur verið hlaðið byrgi, sennilega frá því fyrir tíma girðingarinnar og þá af refaskyttum. Ekki er langt að bíða að byrgið verði að fornleif því skv. skilgreiningu Þjóðminjalaga verða allar mannvistarleifar eldri en aldargamlar sjálfvirkt að fornleifum. Á það líka við um álfa- og huldufólkshóla eins og Helghól. Að vísu er þá ekki miðað við myndun hólsins heldur hvenær skráðar voru heimildir um slíkan átrúnað – sem verður að teljast sérkennilegt því álfar og huldufólk verða jú miklu mun eldri en menn.
Til gamans má geta þess að starfsmenn fjarskiptastöðvarinnar voru mjög áhugasamir um allan fróðleik um örnefni og minjar á svæðinu. Með góðri vitneskju og vitund þeirra má ætla að minni líkur verði á ómeðvituðu raski á slíkum stöðum í framtíðinni.
Frábært veður. Gangan tók 18 mín.

Heimild:
-Örnefnalýsing fyrir Járngerðarstaði.

Helghóll

Helghóll sunnan Lágafells.